Dit videokunstwerk is gebaseerd op de 3e bijeenkomst van de Academische Werkplaats Bodem, met als thema INTERACTIE. Er waren presentaties van Rembrendt Zegers van Bureau Natuurcentraal, Maike van Stipthout van DS landschapsarchitecten en Michael Stech van Naturalis Biodiversity Center. Zegers is procesbegeleider gericht op samenleven met de natuur, expert binnen het UN Harmony with Nature programma, lid van de International Climate Psychology Alliance en auteur van de publicatie Making Nature Social: Naar een relatie met de natuur. Van Stipthout is oprichter van DS landscape Architects en auteur van de First and Second guide to nature-inclusive design. Ze is ook Spreker Wonen bij Zoöp Het Nieuwe Instituut, Rotterdam. Stech is wetenschappelijk onderzoeker en expert op het gebied van mossen. Hij is de projectleider van het nationale onderzoeksproject HiddenBiodiversity dat kijkt naar onzichtbare, onbekende en genegeerde biodiversiteit in stedelijke contexten. Er is een onderlinge verbondenheid tussen alle stedelijke componenten, van de grond onder onze voeten tot de gebouwen tot de bomen en de lucht die we inademen. Stechs onderzoek vertelt ons dat de ongeziene biodiversiteit in stedelijke bodems enorm is, met meer dan duizend soorten per gram bodem. Toch zijn er enorme hiaten in onze kennis als het gaat om de bodem, vooral gezien het feit dat slechts 1% van de bodemwetenschap is gewijd aan stedelijke bodems. Er is een opmerkelijke verschuiving naar burgerinitiatieven en citizen science rond stedelijke bodems die de groeiende publieke bezorgdheid over bodemkwaliteit en de impact van verstedelijking weerspiegelt. Hoe kunnen we lokale kennis van basisinitiatieven voor het bevorderen van stedelijke biodiversiteit ondersteunen en uitbreiden? Zoals Zegers opmerkt, komt alle kennis voort uit onze zintuiglijke ervaringen, wat de noodzaak onderstreept om de bestaande werkelijkheid via onze zintuigen waar te nemen en te waarderen. Hoe kunnen we kinderen en jongeren in stedelijke omgevingen aanmoedigen om biodiversiteit uit de eerste hand te ervaren en zo een diepere band met de natuurlijke wereld te bevorderen? Door de bodem niet alleen te zien als een medium voor plantengroei, maar ook als een actieve deelnemer aan stedelijke ecosystemen, moedigt Zegers een verschuiving aan van het zien van de bodem als louter een hulpbron naar het erkennen ervan als een levende entiteit die zorg en investeringen verdient. En als steden een meer natuurinclusief ontwerp omarmen, zoals Van Stiphout noodzakelijk acht, hoe moet onze collectieve esthetiek van stedelijke ruimten dan veranderen? Ze stelt dat het herbebossen van steden een culturele daad is, omdat het traditionele opvattingen over 'schoon' ontwerp en 'opgeruimde' openbare ruimte uitdaagt. De animatie van Jaehun Park verwijst naar de ingewikkelde en vaak onzichtbare interacties tussen de biotische en abiotische componenten van stedelijke omgevingen - het culturele en het natuurlijke. De dynamische relaties die de vergroening van onze steden in stand houden, worden op een speelse manier in beeld gebracht, met een verwijzing naar de verborgen draden en wezens die mensen, planten en de fysieke structuren van het stedelijke landschap met elkaar verbinden. Parks visuele reis over het vergroenen van stedelijke ruimtes is ook een oproep tot actie, die ons aanspoort om onze relatie met stedelijke ecosystemen te heroverwegen en een meer empathische, collectieve en structurele benadering van stedelijk milieubeheer te omarmen, waarbij de onzichtbare wereld van de ondergrond centraal staat als voorwaarde voor elke interventie. Wat is, nu we nadenken over de onderlinge verbondenheid van stedelijke omgevingen en de collectieve aard van stedelijke ecosystemen, de gedeelde verantwoordelijkheid van verschillende stedelijke actoren voor het rentmeesterschap van de bodem? Hoe moet onze stedelijke cultuur veranderen en zich aanpassen om een gezonde bodem en klimaatbestendige openbare ruimte mogelijk te maken? In de ondergrond vervagen de grenzen tussen private en publieke ruimten. Hoe kunnen stedelijke planners en beleidsmakers het spanningsveld tussen collectieve voordelen en marktgedreven ontwikkelingen in de openbare ruimte navigeren, door de inspanningen en het activisme van de gemeenschap voor groene ruimten te eren en tegelijkertijd ecologische praktijken te mainstreamen door middel van innovatief beleid en ontwerpmethoden? Een andere vraag is hoe beleidsmakers en besluitvormers klimaatbestendigheid kunnen plannen met enorme onbekenden over het fundament van onze biodiversiteit en onze groene infrastructuur - de bodem? Wat voor onderzoek is er nodig om deze hiaten in onze kennis over de essentiële rol van bacteriën, schimmels, algen en andere micro-organismen in het behoud van stedelijk welzijn voor iedereen, nu en in de toekomst, op te vullen?
Over Jaehun Park
Jaehun Park’s virtuele werken gaan in op de huidige problematische gebeurtenissen op aarde door in te zoomen op slim gekozen metaforen en objecten. In deze gesimuleerde videowerken vertaalt hij fysieke substanties met behulp van 3D-scantechnologie naar virtuele substanties, zoals polygoon structuren en puntenwolk systemen (een set datapunten in de ruimte). Hij gebruikt hyperrealistische 3D-rendering om in massa geproduceerde objecten – als vaten van kapitalistische ideologie – in een verlaten digitale ruimte te ensceneren of om ze te situeren in ‘ritualistische’ installaties die onmogelijke natuurlijke fenomenen uitbeelden.
Park schuwt niets in zijn werk. Met zijn simulatie-algoritmen, gemanipuleerde en geënsceneerde virtuele landschappen en installaties onthult hij het topje van de echte wereld – oververzadigd door afschuwelijke en glorieuze momenten van kapitalisme. Verlangen, ijdelheid, schuld, irrationaliteit en schuldenlast worden hulpbronnen in de ‘rituele’ ruimte van het kapitalisme. Het concept van de hel manifesteert zich niet na de dood, maar hier in deze helse realiteit.
Jaehun Park (1986, KR) woont en werkt in Amsterdam en Seoul. Hij studeerde aan de afdeling schilderkunst (BFA, MFA) aan de Seoul National University en deed een Master Artistic Research aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Recente tentoonstellingen waaraan hij heeft deelgenomen: Topographic Atlas, Museum JAN, Amstelveen (2022), Art and Peace: Let us begin again from zero o’clock, Ulsan Art Museum, Ulsan (2022), Unseen, Amsterdam (2022), Ritual for the Night, Bradwolff Projects, Amsterdam (2022), Alternative Space Loop Seoul (2021), Sign Project Space Groningen (2021) en Photo Basel (2021). Zijn werk maakt deel uit van verschillende collecties waaronder: Gemeentelijke kunstcollectie Amstelveen, Normec Kunstcollectie, The Seoul Foundation for Arts and Culture, Korea Institute for Advanced Study en het Seoul National University Health Service Center.
Bron: galleryviewer.com
Bekijk deze video extern op:
Vimeo
