Psyllidis's presentatie over de ritmes van stedelijke mobiliteit en toegang richt zich op hoe mobiliteitspatronen werden veranderd tijdens de COVID-19 pandemie. Hij begint met het contrast tussen de drastische vermindering van persoonlijke mobiliteit en de aanhoudende behoefte aan goederen en diensten, wat leidde tot een verschuiving waarbij goederen naar mensen werden gebracht in plaats van andersom. Deze verandering benadrukte het belang van toegang en connectiviteit, waarbij werd aangetoond dat hoewel mobiliteit afnam, de vraag naar toegang constant bleef.
Psyllidis's team verdiepte zich in de specifieke kenmerken van stedelijke mobiliteit tijdens de pandemie en merkte aanzienlijke veranderingen op, zoals een afname van 23% in het gebruik van openbaar vervoer en een toename van 8% in autogebruik. Wandelen nam vooral toe, met een stijging van 59%, aangezien mensen probeerden toegang te krijgen tot nabijgelegen diensten en voorzieningen. Deze verschuiving benadrukte de ongelijkheid in toegang binnen steden, waar sommige mensen veel voorzieningen binnen loopafstand hadden, terwijl anderen er maar weinig hadden.
Om deze problemen aan te pakken, ontwikkelde Psyllidis's team tools om stedelijke mobiliteit en toegang te beoordelen en te verbeteren. Een belangrijke tool was een dashboard dat de haalbaarheid van het handhaven van sociale afstand op trottoirs analyseerde. Door de breedtes van trottoirs en de centraliteit van straten in Amsterdam te onderzoeken, kon het team gebieden identificeren waar sociale afstand moeilijk te handhaven was. Deze analyse toonde aan dat hoewel sommige straten gemakkelijke sociale afstand mogelijk maakten, veel dat niet deden, wat de uitdagingen van dichtbevolkte stedelijke omgevingen benadrukte.
Een andere belangrijke ontwikkeling was de City Walk map-tool, die het potentieel voor sociale ontmoetingen en toegang tot voorzieningen binnen loopafstanden meet. Deze tool evalueert niet alleen het aantal toegankelijke plaatsen, maar ook de diversiteit van mensen die er toegang toe hebben. Het kan bijvoorbeeld laten zien of verschillende leeftijdsgroepen of sociaaleconomische achtergronden waarschijnlijk hetzelfde park of openbare ruimte zullen gebruiken. Deze informatie is cruciaal voor stedelijke planning en volksgezondheid, omdat het helpt gebieden te identificeren waar mensen uit verschillende lagen van de bevolking samenkomen, evenals potentiële hotspots voor de verspreiding van ziekten.
Psyllidis benadrukt dat het begrijpen van de ruimtelijke en sociale dynamiek van stedelijke omgevingen essentieel is voor het creëren van veerkrachtige steden. De door zijn team ontwikkelde tools bieden inzicht in hoe stedelijke ruimtes sociale interacties en toegang tot diensten kunnen vergemakkelijken of belemmeren. De analyse van potentiële sociale ontmoetingen kan bijvoorbeeld strategieën informeren om sociale cohesie te versterken en de verspreiding van infectieziekten te beperken.
Naast deze tools bespreekt Psyllidis de bredere implicaties van zijn onderzoek voor stedelijke planning. Door gegevens over mobiliteit, toegang en sociale interacties te integreren, kunnen beleidsmakers beter steden ontwerpen die inclusief en aanpasbaar zijn aan veranderende omstandigheden. Deze benadering sluit aan bij het doel om steden te creëren die niet alleen efficiënt maar ook rechtvaardig zijn, waarbij ervoor wordt gezorgd dat alle inwoners toegang hebben tot essentiële diensten en mogelijkheden voor sociale interactie.
Psyllidis's onderzoek benadrukt het belang van een holistische kijk op stedelijke mobiliteit en toegang, waarbij zowel fysieke infrastructuur als sociale dynamiek in overweging worden genomen. Het innovatieve gebruik van data en analysetools door zijn team biedt een model voor andere steden die hun veerkracht en inclusiviteit willen verbeteren. Door de ritmes van het stedelijke leven te begrijpen en te benutten, kunnen steden zich beter voorbereiden op toekomstige uitdagingen en omgevingen creëren die het welzijn van alle inwoners ondersteunen.