Circulair denken en doen
Binnen Circollab werken we met een dynamische leeragenda op 4 thema's, waaronder circulair denken en doen. Aanpassing van waarden en gedrag zijn nodig zijn om technische en sociale innovaties op systeemniveau (andere werkwijzen, organisatie en samenwerkingsvormen) te realiseren. Hoe kunnen circulaire waarden en gedrag bij burgers, bedrijven, organisaties en overheden gestimuleerd worden? Hoe betrek je de eindgebruiker actief in de transitie?
Binnen dit thema is een leerlijn ontwikkeld getiteld 'de tragedie van het fixen':
De circulaire transitie is groots, complex en urgent. De lectoraten en consortiumpartners van Circollab leveren elk hun bijdrage aan die transitie en het programmateam helpt hen om de circulaire transitie vanuit transdisciplinariteit te versnellen. Luisterend naar de vragen en behoeften die er in het programma spelen, lijkt één van de grote wensen om meer tot actie over te gaan. Frustratie lijkt veelal te liggen in het uitblijven daarvan. We hebben haast, maar verandering gaat langzaam. Zo gaat dat met transities.
Maar deze transitie specifiek lijkt de context, de gevoelde urgentie en de beeldvorming van substantiële invloed op de mensen die deze transitie proberen te realiseren. De urgentie maakt ons gemotiveerd om een positieve bijdrage te leveren, maar het werken aan de circulaire transitie roept bij velen ook zorgen, sombere gedachten en gevoelens van stress of angst op die ons handelen belemmeren. Daarom willen we onderzoeken op welke manier deze belemmeringen een rol spelen bij veranderaars in de circulaire transitie, als consortium te kijken hoe deze van invloed zijn op onze acties en wat we als Circollab daarin kunnen betekenen. Dit is belangrijk voor ons als veranderaars in de circulaire transitie om onze visie te realiseren én te begrijpen hoe we anderen meekrijgen in onze behoefte aan positieve bijdrage: van praten naar actie.
We onderzoeken deze leervraag vanuit het framework van de Griekse tragedie, met de werktitel: ‘de tragedie van het fixen’, met als leidende vraag: Hoe gaan we om met ‘de tragedie van het fixen’ van de opgave van de circulaire transitie, wat betekent dit in ons dagelijks leven en in ons werk als actor in deze transitie?
Deelvragen hierbij zijn i) Welke psychologische factoren dragen er aan bij dat activiteiten gericht op het versnellen van de circulaire economie slagen (wanneer is er actie) of verzanden? En ii) Hoe kunnen we deze inzichten toepassen om circulair handelen en samenwerken te bevorderen?
