Mijn wens voor Amsterdam: elk jaar een lockdown van de toeristen
Tijdens de lockdown in maart en april maakte ik dagelijks lange wandelingen door de buurt en langs de Amstel. De verstilde straten, de fluitende vogels, geen vliegtuiglawaai en een gelukzalige afwezigheid van de massa’s toeristen… Ik werd me er van bewust hoe beklemmend de toenemende drukte in de stad de afgelopen jaren was gaan voelen. Overal en altijd mensen, evenementen, rolkoffers, huurfietsen, het leek wel een pretpark op zaterdag, maar dan 24/7 en 365 dagen per jaar. Nooit meer ademhalen.
Nu voelde ik de stad en haar bewoners langzaam ontspannen. Gewoon even wandelen, op straat spelen, op een bankje genieten van het uitzicht. Eindelijk rust. Ik zie een oud stel een partijtje tennis spelen op het Waterlooplein en ik krijg vele foto’s en filmpjes van de prachtige stille stad doorgestuurd. Een stad die zo onwerkelijk rustig is dat de plaatjes lijken bewerkt in photoshop. Maar dit is echt. Dit kan dus echt.
Nu we langzaam weer van het slot worden gehaald bezoek ik musea, die al 20 jaar enkel het terrein zijn van drommen toeristen. Mensen picknicken aan de gracht, pakken een terrasje en overal gonst de gezelligheid rond, zonder overspannenheid.
Mijn wens voor de stad is dus: een regelmatige onderbreking van het toeristenseizoen. Een soort mini-lockdown, zodat wij Amsterdammers even de stad voor onszelf hebben.
Claiming Back the City.
Leeftijd: 40
Stadsdeel: Oost