Wat is het heerlijk dat de stad nu zo toeristenarm is. Die hoeven natuurlijk niet meer terug te komen. Je zou heel praktisch kunnen denken over hoe je ze weg laat blijven. Voor boodschappen moet je ze naar de polder sturen. Laat daar a.u.b. een goed bereikbare plek voor ze komen. En de musea, waar ze als schapen naar toe gaan om foto’s te nemen, een hoop daarvan kan online worden aangeboden.
Wat de stad nodig heeft zijn plekken voor verbinding. In Hongarije had je ontmoetingsplekken die Fono heten. Traditioneel kwamen daar de vrouwen, vooral in seizoenen dat er minder werk op het land was, om er touw en garen te spinnen, maar het werd de plek waar samen werd gedanst en gezongen, óók met mannen! Nu heeft een stad als Amsterdam wel community spaces, maar die zijn toch veel ingericht voor mensen die het minder breed hebben. Dat is natuurlijk goed, maar de stad is gebaat bij verbinding van alle sociale klassen. Dus zelfs in een relatief rijke straat in Watergraafsmeer.
Er is nu een mooie verbinding ontstaan tussen mensen in Corona tijd, maar het mag meer, en het moet doorzetten, ook na de pandemie. Je moet daarvoor ruimtes ter beschikking stellen. Als iemand Yoga les wil geven eens in de week, zonder er dure ruimte voor te huren, of een andere die eens in het jaar een theaterstuk met kinderen wil ontwikkelen.
Ook zou je kunnen kijken naar een lokaal distributienetwerk. In Frankrijk is het heel gewoon om een vers en biologisch pakket groenten en fruit van een boer te kopen. Diezelfde boer krijgt van andere boeren wat hij zelf niet heeft. De consument krijgt dan een hoog kwaliteit gevariëerd aanbod.
In een stadsdeel als Amsterdam Oost zou je een lokale distributie kunnen opzetten. Waarbij je zowel de hoge kwaliteit olijfolie als het boek wat je al een tijd wil kopen bij je geleverd zou moeten krijgen. Nu moet je daarvoor naar speciaalzaken, of bestellen bij de grote multinationals. Dit zouden we toch lokaal geregeld moeten kunnen krijgen?
Leeftijd gesprekspartner: 51
Eigen leeftijd: 40
Stadsdeel: Oost