Door: Sarah Haaij, Maxime van Haeren, Jack van der Leden en André Nuchelmans (Boekman #140)
-
Artikel
Boekman #140 - Redactioneel
Sinds 1982 is er in de cultuurnota’s van de Rijksoverheid aandacht voor het representeren van culturele diversiteit. Boekman Extra Verkenning #46 over diversiteit in cultuurnota’s, die gelijktijdig met deze Boekman verschijnt, beschrijft hoe het beleid zich in die beginperiode nog richtte op ‘migrantencultuur’. Tegenwoordig heeft de Code Diversiteit & Inclusie betrekking op alle groepen in de samenleving. Daarbij gaat het niet alleen om publiek en programmering, maar ook om makers en medewerkers en bestuursleden van culturele instellingen. Wat is de stand van zaken na meer dan veertig jaar beleid? In hoeverre is brede representatie inmiddels in de kunst- en cultuursector gerealiseerd? Herkennen verschillende groepen zich beter in het aanbod, krijgen regionale initiatieven en niet-canonieke kunstvormen gelijke toegang tot het gesubsidieerde cultuurbestel? Deze Boekman maakt de balans op. [...]
-
Artikel
Inclusie en bereikbaarheid bij de rijkscultuurfondsen
De tijd van ‘het belijden van de participatiegedachte als een rituele bezweringsdans’ zoals staatssecretaris Rick van der Ploeg de cultuursector in 1999 karakteriseerde, is voorbij. Zijn de Rijkscultuurfondsen anno nu voldoende toegankelijk voor nieuwe kunstvormen en ondervertegenwoordigde makers? Een rondgang langs de fondsen maakt veel duidelijk.
Baantjer, over de Amsterdamse rechercheur De Cock. De kinderboekverfilming De rode zwaan. En Jezus is een Palestijn, met boze-witte-man Hans Teeuwen in de hoofdrol. Die greep uit het filmaanbod van 1999 verschilt nogal van de oogst van vorig jaar. Toen draaide in de bioscoop onder andere Sweet Dreams, waarin de Bosnisch-Nederlandse filmmaker Ena Sendijarevic´ een familiedrama laat afspelen in koloniaal Indonesië. Maar ook Nummer Achttien van beeldend kunstenaar Guido van der Werve, Holland Bon Bini van de Curaçaos-Nederlandse komiek Jandino Asporaat en Jippie No More!, een coming of age drama waarin de hoofdpersoon Downsyndroom heeft. ‘Er zijn niet alleen meer films gemaakt, 61 tegenover de zestien van 1999, maar ook meer perspectieven vertegenwoordigd en verschillende onderwerpen aangesneden door makers met diverse achtergronden’, concludeert Sandra den Hamer, directeur-bestuurder van het Nederlands Filmfonds.
Lees verder in Boekman #140 Representatie
Auteur: Edo Dijksterhuis.
-
Artikel
Realistische representatie
Sarita Bajnath had in haar jeugd niet veel met de culturele sector. Wie haar toen had verteld dat ze inmiddels meer dan 25 duizend mensen trainde, met name in de culturele sector, had ze voor gek verklaard. Ze deed dit bij vrijwel alle culturele fondsen en is vertrouwenspersoon bij een aantal culturele instituten.
Mijn ouders zijn ergens in de jaren zeventig uit Suriname naar Nederland geëmigreerd. Via wat omwegen kwamen ze terecht in Middelburg. Daar moesten ze helemaal opnieuw beginnen. Ze moesten zichzelf bewijzen, nuttig maken, kansen creëren voor hun kinderen. Nadat ze waren overleden, besefte ik dat veel van de dingen waar mijn ouders van genoten niet werden gezien als cultuur in elitaire zin, maar als etnische bezigheden. Als ze al met iets cultureels, zoals een museum of een toneelstuk, in aanraking kwamen herkenden ze zichzelf er niet in. Er waren daarin nauwelijks mensen van kleur te zien en als dat wel zo was, was dat altijd in ‘komische’ maar racistische, onderdanige of stereotiepe figuren. Denk aan Alleen maar nette mensen, de verfilming van de roman van Robert Vuijsje, Zwarte Piet, meneer Cheung in het televisieprogramma I love Holland of de documentaire Liefde op zijn Surinaams.
Lees verder in Boekman #140 Representatie
Auteur: Sarita Bajnath
Sarita Bajnath heeft geneeskunde gestudeerd. Ze geeft trainingen en coaching met focus op sociale veiligheid, polarisatie, D&I, verandermanagement en zelfontwikkeling.