De behoefte aan betrokkenheid uit zich in twee dimensies. Allereerst willen burgers de mogelijkheid hebben om een rol te kunnen spelen inde beleidsvorming en/of uitvoering. Daarnaast willen zij eigen initiatieven tot stand kunnen brengen met, indien nodig, ondersteuning vanuit de gemeentelijke overheid. Wat uit het onderzoek is gebleken dat slechts het bieden van participatie mogelijkheden de behoefte aan betrokkenheid niet positief beïnvloedt. Daarbij zijn andere elementen van belang die sterk met elkaar verweven zijn. Wat betreft het inspelen op de behoefte aan betrokkenheid staat het gebiedsgericht werken in stadsdeel Zuid dan ook nog in haar kinderschoenen. Een belangrijke rol is weggelegd voor de houding van de gemeentelijke organisatie. Respondenten gaven aan dat veel medewerkers geen open houding hebben. Ze denken niet in kansen en mogelijkheden, maar in beperkingen. Dit heeft tot gevolg dat lokaal opgehaalde kennis en ideeën in het beleidsproces verloren gaat als gevolg van het ontbreken van snelheid en flexibiliteit. Niet alleen het ontbreken van een open houding beïnvloedt de behoefte van betrokkenheid negatief, ook het ontbreken van terugkoppeling en gebrekkige communicatie worden als negatief ervaren. De omgeving heeft vaak het gevoel in een ongelijk positie te staan. Sommige respondenten gaven zelfs aan soms het idee te krijgen ‘er wordt toch niets met mijn inbreng gedaan’. Dit komt doordat de werkzaamheden en resultaten voor hen vaak onzichtbaar zijn. Uiteindelijk zijn de respondenten overwegend matig tevreden. Hoewel het gebiedsgericht nog verre van het ideaal is, moet het gebiedsgericht werken verder ontwikkelen om steeds beter op de omgeving aan te sluiten door het veranderen van haar houding en meer aandacht te besteden aan terugkoppeling en het inzichtelijk maken van de werkzaamheden en resultaten van het gebiedsgericht werken.
Auteur: Floor Maaskant
Bron: docplayer