Article

MA - Thesis: Inlijving van de Brettenzone tussen 1988-2015

Door Fieke de Groot

Dit onderzoek richt zicht op de stedenbouwkundige ideeën die zich voordeden bij het inlijven van de Brettenzone tussen 1988 en 2015. De centrale onderzoeksvraag die in deze scriptie is: Hoe zijn de bestaande kenmerken en kwaliteiten (ruimtelijke fysieke structuren) van de stadsrand de Brettezone (Amsterdam-West) meegenomen in de stedenbouwkundige plannen bij de inlijving van dit gebied in de periode van 1988-2015?

De stadsrand, een per periode en locatie variabel begrip, werd vanaf de jaren tachtig door stedenbouwkundigen en overheden beschouwd als een experimentele plek vol belofte en mogelijkheden waarvan de uiteenlopende en waardevolle kwaliteiten verloren zouden gaan als ze niet opgenomen zouden worden in de planning. Aan de hand van vijf stedenbouwkundige plannen: (1) Westerpark (1990-2003) van Kathryn Gustafson; (2) Teleport (1983-1993) van OD205; (3) De lange Bretten (1990-2010) van de Dienst Ruimtelijke Ordening; (4) Westrandweg A5 (2009-2013) van Rijkswaterstaat; (5) de Kluut, het Geuzenbos en de Grootte Braak (1990-2010) van de Dienst Ruimtelijke Ordening) wordt onderzocht hoe deze nieuwe stadsrandvisie uit de jaren tachtig in de praktijk werd gebracht bij de inlijving of verstedelijking van de Brettenzone.

Het onderzoek toont aan dat de deelgebieden van de Brettenzone, met uitzondering van Teleport, werden ingelijfd bij het stedelijke gebied (op een rhizome achtige wijze) aan de hand van stedenbouwkundige ideeën die zich inzetten op het behoud van de bestaande stadsrandkwaliteiten. Bovendien laat het onderzoek zien dat de Brettenzone zich heeft ontwikkeld tot uniek gebied waar deze kwaliteiten nog aanwezig zijn in de ruimtelijke indeling. Met deze inzichten beoogt deze scriptie een bijdrage te leveren aan de ruimtelijke ontwikkeling van de stadsrand van Amsterdam.

Media

Documents