Lieve allemaal,
Ik ben heel blij met de uitnodiging om iets te zeggen tijdens deze bijzondere dienst.
Het is een passend moment. De belofte van vrijheid hangt in de lucht.
Bewegingsvrijheid, vrijheid voor ondernemers, vrijheid voor ontmoetingen. De zon schijnt en héél voorzichtig en beheerst worden de knellende maatregelen losgelaten.
Dat is niet alleen fijn maar ook noodzaak voor veel mensen. Voor kinderen die te lang thuis hebben gezeten, terwijl het thuis misschien niet fijn is. Voor ondernemers, zzp-ers en culturele instellingen die nog maar net hun hoofd boven water houden.
Dus de opluchting is groot en het voelt alsof we op de goede weg zijn. Ik was deze week op bezoek bij een revalidatiecentrum waar Covid-19 patiënten revalideren, en de stemming was echt positief. Niet alleen omdat ze na een aantal drukke weken nog maar een handvol patiënten (revalidanten heet dat, heb ik geleerd) hebben, maar ook omdat zij er in het algemeen vrij snel bovenop zijn.
Maar, en ik prijs daarvoor onze religieuze gemeenschappen – kerken, moskeeën, synagogen - omdat ze daar altijd oog voor hebben, er moet ook ruimte zijn voor troost. En dit is een heel goed moment om achterom te kijken en stil te staan bij het leed in de
stad.
Want er zijn op dit moment heel veel, heel verdrietige mensen. Zoals overal heeft ook hier Covid-19 meedogenloos toegeslagen. Mensen die een nabestaande zijn verloren hebben soms in erbarmelijke omstandigheden afscheid moeten nemen, ingepakt in
isolatiemateriaal, één persoon namens de hele familie, maximaal een half uur. Dat is hartverscheurend.
Ook mensen die iemand zijn verloren door andere oorzaken dan corona krijgen met beperkingen te maken. Begrafenissen zijn kleinschalig en heel sober. Juist op het
moment dat de behoefte aan contact het grootst is– een arm, een knuffel –, zijn we aangewezen op livestream.
Vanaf deze plek wil ik graag iedereen die een naaste is verloren veel liefde en troost toewensen. Ook al is het noodgedwongen via livestream, ik ben, net als heel veel Amsterdammers, in gedachten en met mijn hart bij u.
Misschien is één ding net zo belangrijk als het bieden van troost, en dat is het bieden van hoop. Deze crisis raakt iedereen, en iedereen op een andere manier. Of het nu door ziekte, armoede of eenzaamheid, is of gewoon omdat het ons beperkt in onze vrijheid. Hoop is dan ook niet iets makkelijks, want de omstandigheden zijn er niet altijd naar om hoopvol te zijn. Maar juist dan is het belangrijk. Omdat hoop bindt en kracht geeft. Daarom sluit ik af met mijn hoopvolle wens – en het vertrouwen - dat we met zorgzaamheid en veerkracht deze periode samen doorstaan.