In het onderzoeksprogramma ‘Een (on)zeker bestaan in de stad’ van het Kenniscentrum Ongelijkheid wordt onderzocht hoe ‘anderen’ of andere burgers een zinvolle bijdrage leveren aan het verbeteren van een onzeker bestaan. Hierbij wordt een accent gelegd op de relationele benadering, dat wil zeggen dat het aangaan van een duurzame relatie deel uitmaakt van de wijze waarop hulp tot stand komt. Hoe kunnen instanties, werkgevers, peers en medeburgers sociaaleconomische bestaansonzekerheid verminderen? In voorliggend document wordt verslag gedaan van een literatuurstudie naar de relationele benadering, in het bijzonder de werkzaamheid van collectiefnabije interventies voor personen met een onzeker bestaan op het gebied van werk en inkomen.
Collectief-nabije interventies worden gekenmerkt door een groep leden die regelmatig samenkomt en vaste rituelen en gewoontes uitvoert om vertrouwdheid te creëren. Voorbeelden zijn spaarkringen of clubjes ter bevordering van werkgelegenheid. De leden gaan wederkerige relaties met elkaar aan, waarbij onderlinge inzichten en kennis gedeeld worden. Binnen zo’n context speelt naast ervaringsdeskundigheid, gelijkwaardigheid tussen deelnemers een grote rol. Het draait bij collectief-nabije interventies dus om de werking van lotgenotencontact.
De probleemstelling van de literatuurstudie luidt: Hoe effectief zijn collectief nabije-interventies op het gebied van werk en inkomen, en wat zijn succes- en faalfactoren?
Lotgenoten in een onzeker bestaan. Een literatuurstudie naar collectief-nabije interventies op het gebied van werk en inkomen. Oktober 2023.
Programma: Een (on)zeker bestaan in de stad (o.l.v. Aisa Amagir (HvA) en Monique Kremer (UvA))
Kenniscentrum Ongelijkheid, Amsterdam
Auteur: Dr. Vasco Lub Bureau voor Sociale Argumentatie, onderzoek & onderbouwing
Omslag: Marjan Landman, Amsterdam