Marion Bloem over het werk:
"In de potloodschetsen zag ik portretten van de Japanse geisha die hij in krijgsgevangenschap het kamp binnengebracht had zien worden, maar ook zijn liefde voor het (huidige) Indonesië (zoals bv meisje met helm of pet op, maar ook zijn angst toen hij als krijgsgevangene getorpedeerd werd uitgedrukt. Die wilde ik zoveel mogelijk intact houden en heb ik erg licht ingekleurd op de wijze zoals hij sommige schetsen al voor een deel kleur gegeven had.
Ik probeerde aanvankelijk vanuit mijn vaders visie en beleving te schilderen totdat ik er niet meer over na hoefde denken en elke penseelstreek en toevoeging van collage vanzelf ging en het weliswaar mijn eigen kunstwerk werd, maar helemaal vanuit de emoties van mijn vader. Omdat ik hun levensverhaal erg goed ken vanaf jong kind en tot aan hun overlijden, met daartussen ook weer de verbondenheid met het huidige Indonesia, heb ik alles wat spontaan en associatief in mij opkwam laten gebeuren in het vertrouwen dat mijn vader daarbij 100% achter mij stond.
Uit hun nalatenschap heb ik kaarten en brieven die me raakten, notities of postzegels die ik als kind mijn vader van de enveloppe had helpen weken en ook alles wat ik verder tussen hun spullen vond wat me raakte opgeplakt en ervoor gezorgd dat ik nooit ging zitten denken maar dat ik meditatief bezig bleef. Als er gedachten opborrelden deed ik een stapje terug en ging ik pas weer verder vanuit meditatie.."
"Marion Bloem, schrijver, filmmaker en beeldend kunstenaar is in Arnhem geboren. Haar ouders, afkomstig uit de voormalige kolonie Nederlands-Indië, waren na de Indonesische onafhankelijkheid naar Nederland gevlucht. Marion Bloem studeerde in 1976 af als klinisch psychologe aan de Rijksuniversiteit Utrecht.
Al tijdens haar studie publiceerde zij haar eerste kinderboeken. In 1983 brak zij door met haar romandebuut Geen Gewoon Indisch meisje en de documentaire Het land van mijn ouders. Bloem ontving voor haar werk verscheidene awards en werk van haar hand is verschenen in het Japans, Duits, Engels en Indonesisch."
Bron: marionbloem.nl