Amsterdam groeit. Ziet de vraag naar mobiliteit toenemen én wil een betere bereikbaarheid. Ziet de kosten van vervoer toenemen én wil een inclusieve stad zijn. Hiervoor is ruimte nodig. Schaarse ruimte. Dat vraagt nieuwe wegen. Niet van asfalt, maar van anders denken en anders doen. Amsterdam zet daarom in op een autoluwe stad met meer nadruk op lopen, fietsen, openbaar vervoer én deelmobiliteit, en minder op het gebruik van de privéauto. Privéauto’s nemen veel publieke ruimte in beslag, ruimte die ook anders kan worden gebruikt. Aanvullend op flankerend beleid en factoren zoals de nabijheid van openbaar vervoer, kan de inzet van deelauto's daarbij helpen.
Vraag hierbij is natuurlijk, ‘hoeveel?' Hoeveel vraag naar deelauto’s is er eigenlijk, nu én in de toekomst? En hoeveel deelauto’s zijn dan nodig om aan die vraag te voldoen? En wat is daarvan de impact op de openbare ruimte, parkeerdruk en vergunningenplafond? Relevante vragen die we proberen tebeantwoorden met het ontwikkelen van ‘een dynamisch analysemodel’. Een dynamisch analysemodel dat niet – zoals tot nu toe – is gebaseerd op literatuurstudies, maar op Amsterdamse data. We gaan op zoek naar – wat wij noemen – de Autovervangingsratio (AVR) in Amsterdam.
Bron: gemeente Amsterdam (V&OR)