Inclusie en bereikbaarheid bij de rijkscultuurfondsen
Onderdeel van
Trefwoorden
De tijd van ‘het belijden van de participatiegedachte als een rituele bezweringsdans’ zoals staatssecretaris Rick van der Ploeg de cultuursector in 1999 karakteriseerde, is voorbij. Zijn de Rijkscultuurfondsen anno nu voldoende toegankelijk voor nieuwe kunstvormen en ondervertegenwoordigde makers? Een rondgang langs de fondsen maakt veel duidelijk.
Baantjer, over de Amsterdamse rechercheur De Cock. De kinderboekverfilming De rode zwaan. En Jezus is een Palestijn, met boze-witte-man Hans Teeuwen in de hoofdrol. Die greep uit het filmaanbod van 1999 verschilt nogal van de oogst van vorig jaar. Toen draaide in de bioscoop onder andere Sweet Dreams, waarin de Bosnisch-Nederlandse filmmaker Ena Sendijarevic´ een familiedrama laat afspelen in koloniaal Indonesië. Maar ook Nummer Achttien van beeldend kunstenaar Guido van der Werve, Holland Bon Bini van de Curaçaos-Nederlandse komiek Jandino Asporaat en Jippie No More!, een coming of age drama waarin de hoofdpersoon Downsyndroom heeft. ‘Er zijn niet alleen meer films gemaakt, 61 tegenover de zestien van 1999, maar ook meer perspectieven vertegenwoordigd en verschillende onderwerpen aangesneden door makers met diverse achtergronden’, concludeert Sandra den Hamer, directeur-bestuurder van het Nederlands Filmfonds.
Lees verder in Boekman #140 Representatie
Auteur: Edo Dijksterhuis.
Afbeelding credits
Icon afbeelding: Boekman #140: Representatie - coverillustratie gemaakt door: Lee Teng Poh