Klimaatextremen zijn nog moeilijk op te vangen in de stad. Het RIVM berekende in 2021 dat van alle sterfgevallen door hitte in Nederland 31% (bijna 250 mensen) worden toegeschreven aan klimaatverandering. Hier ligt een duidelijke taak voor gemeenten om het adaptatievermogen van bewoners aan hittestress te ondersteunen.
Er wordt momenteel al wel onderzoek gedaan naar hittestress-adaptatie. Veelal wordt de fysieke, de klimatologisch of fysiologische kant van dit probleem bekeken. Er wordt nog nauwelijks gekeken naar hittestress-adaptatie vanuit een sociale invalshoek. Huidige discussies over stedelijke ontwikkeling staan in het teken van rechtvaardigheid, zoals bijvoorbeeld ook Platform 31 recentelijk laat zien in een discussie over ‘de inclusieve en rechtvaardige stad’.
Dit PhD onderzoek is een uitbreiding van deze discussie en een aanvulling op bestaand onderzoek omdat de mogelijkheid tot hitte-adaptatie in de publieke ruimte, wordt gepositioneerd binnen ‘climate justice’. Hiermee krijgt de discussie over de rechtvaardigheid een nieuwe dimensie; ook klimaatadaptatie hoort bij een inclusieve en rechtvaardige stad. Dit onderzoek is tevens van belang voor de gemeente Amsterdam omdat het inzicht geeft in hittestress-adaptatie bezien vanuit een sociale invalshoek. In het onderzoek wordt hittestress-adaptatie in de publieke ruimte (openbare ruimte en publieke voorzieningen) bekeken vanuit sociale interactie en machtsverhoudingen.
Daarbij wordt gekeken naar bewoners met verschillende sociaal-economische positie en wonend in verschillende wijk-typologieën. Het onderzoek kan leiden tot inzichten voor beleidsmatige interventies om ongelijk te investeren zodat gelijke kansen (‘justice’) mogelijk worden gemaakt.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend omdat het de vraagstelling en methoden tijdens de eerste fase van de onderzoeksperiode nog kunnen worden gewijzigd. Een laatste versie is bij Marije opvraagbaar.