Dit proefschrift draagt bij aan een groeiende wetenschappelijke stroming – van voornamelijk de afgelopen vijftien jaar – die ‘het onveiligheidsgevoel’ behandelt als een ‘(…) complexe allocatie van interacterende gevoelens, percepties, emoties, waarden en oordelen op het persoonlijke en maatschappelijke niveau’ (Pleysier 2010:43). Een vaak voorkomende observatie springt hierbij in het oog: burgers signaleren een groeiende dreiging van criminaliteit in de samenleving, maar zien een consequent laag risico voor henzelf om slachtoffer van criminaliteit te worden.
Er zijn steekproeven genomen onder de inwoners van drie sterk verschillende Nederlandse gemeenten: Amsterdam, Hilversum en Zaltbommel
Inwoners van Amsterdam gaven de minste blijk van ‘persoonlijke onveiligheidsgevoelens’ terwijl zij paradoxaal genoeg (I) het meeste slachtoffer van criminaliteit werden; (II) het risico van criminaliteit het dichts bij henzelf signaleerden en (III) criminaliteit in hun buurt het meest als een groot probleem inschatten.
Bron: Samenvatting Proefschrift R. Spithoven
Het volledige proefschrift: website Vrije Universiteit, link proefschrift Spithoven