Veel organisaties hebben de coronacrisis aangegrepen om hun idealen over de stad op te halen bij hun achterban, bv. de PvdA, maar ook andere organisaties. Natuurlijk heeft de Gemeente en het college dit al gedaan in zijn Coalitieakkoord ‘Een nieuwe lente en een nieuw geluid’ van mei 2018. Daarnaast zijn er behoorlijk veel deelvisies op het gebied van wonen en bouwen, zorg, verkeer en vervoer, onderwijs, werk en inkomen, democratisering, etc. etc. Deze visies hebben één beperking en dat is de kortstondigheid van vier jaar. Als geïnteresseerde burger van Amsterdam, mis ik een totaal beeld. Voorbeeld is de prestatieafspraken van 2020-2023, wat voor een groot deel gaat over nieuwbouw van woningen, echter er wordt met geen woord gerept over wegen, pleinen, openbaar vervoer, parkeergelegenheden, water, groen, etc. bij deze nieuwbouw .Dit is nu een voorbeeld van een zeer beperkte beleid en waar ook de burgers van Amsterdam zeer beperkt bij betrokken zijn geweest.
En nu haalt de Gemeente voor de zoveelste keer ideeën en meningen op. In het najaar van 2019 zijn er ideeën en meningen opgehaald, door gelootte Amsterdammers in de zgn. burggermeestersgesprekken. Daarnaast brengt de Gemeente Amsterdam iedere week een Nieuwsbrief uit met onderwerpen waar je reacties op kunt geven. En zelfs in de Amsterdamse bijlage van de NRC van 27 juni vertellen een aantal bekende Amsterdammers hun idealen over de toekomst van Amsterdam, dit is natuurlijk niet toevallig. Ik stel voor dat de groep die achter de toekomstestafette staat al deze ideeën en meningen en uitspraken, etc. inventariseren.
Mijn betekenis voor Amsterdam is: de stad behoort weer toe aan haar inwoners. Gelukkig zijn hoeft niet te betekenen aan de hedonistische tredmolen van het leven deel te nemen. Een overdaad aan keuzes leidt juist tot minder geluk en werkt verlammend. Veel van de ruis/herrie die nu is stilgevallen, is de ruis/herrie die afkomstig is uit ingesloten patronen en gewoontes. Gelukkig zijn kan juist een inherente waarde zijn, een individuele legpuzzel die op zijn plaats ligt, waar het individu gedijt in sociale verbanden met haar familie, sociale groepen, buurt en de gehele stad. Een individu staat nooit alleen op zich zelf, echter de burger is door het transactie denken (neoliberalisme) op zichzelf teruggeworpen. Het neoliberalisme is een model van denken geworden dat op alle onderdelen van het leven is/wordt toegepast. Alles: zingeving, kunst en cultuur, onderwijs, werk, zorg, etc. wordt uitgedrukt in een economische waarde.
Amsterdam is altijd een motor van emancipatie geweest, niet alleen voor nieuwkomers maar ook tussen generaties. Een voorwaarde daartoe is een zekere mate van bestaanszekerheid, met betekenisvol werk, een perspectief in het leven - ook voor hun kinderen - en deelnemen aan de Amsterdamse samenleving.
Waar aan gewerkt moet worden op korte termijn, tussen nu en de volgende Gemeenteraadsverkiezingen is aan een nieuwe democratie. In mijn ogen moeten de stadsdelen, hun bestuur en hun gekozen commissies opgeheven worden. Dit was een mislukking. Voorbeeld: De Marnixstraat wil men vernieuwen, – deze is twee jaar gelden al vernieuwd - nu alweer? Maar daar gaat het even niet om, wat schrijft men, dat de B&W daar over beslist. Nu wat is dan het doel van zo’n stadsdeel. Trouwens de Marnixstraat is een ringweg die van Centrum naar Oost loopt. Ik hoef hier verder niet op in te gaan. Ik ben persoonlijk een groot voorstander van één centrale Gemeente die beslist over de gehele stad. De Gemeentecommissies kunnen aangevuld worden met burgers, geloot of gekozen of anderszins, – naast gekozen politici en ambtenaren– die aan een aantal beleidsonderwerpen stadsbreed mee werken, zodanig dat het advies klaar is voor de Gemeenteraad. Deze personen werken een half jaar of een jaar hieraan mee. Wat betreft uitvoering van een aantal zaken zou dit in buurtcomités kunnen. Burgers en ambtenaren werken dan samen, met een zekere mate van beslissingsbevoegdheden aan de uitvoering van………..
Dit kan in de plaats komen van insprekers bij stadsdelen en Gemeentecommissies. De insprekers hebben een hoog eigen belangenbehartiging op het oog en hebben weinig tot geen oog voor het geheel van de stad. Daarnaast kunnen referenda’s gehouden worden.
Leeftijd: -
Stadsdeel: Centrum