Artikel

Welzijn en leefbaarheid

Verhaal door Frank Wester, welzijnsfilosoof en gelukseconoom

Wanneer ik aan een vergezicht van Amsterdam denk, zie ik dat het welzijn van de bewoner en de leefbaarheid van straten en wijken eindelijk de belangrijkste punten voor de politiek zijn geworden. Dat bedrijven hun maatschappelijk belang erkennen en investeren in de stad en haar bewoners en toeristen en de openbare ruimte niet meer als een eenzijdig verdienmodel zien. Dat winsten van bedrijven worden gesocialiseerd. Dat groen en water weer in samenhang worden beheerd vanuit hun bijdrage aan een beter (leef)klimaat en niet als een kostenpost; dat woningen alleen als woningen worden gezien; dat onderwijs de belangrijkste manier is om kinderen te ontwikkelen en te verbinden, waarbij artikel 23 van de Grondwet ongeldig is verklaard om van jongs af aan inclusief onderwijs te hebben; dat straten, buurten en wijken weer mini-humane biotopen worden en geen autoparkeerplaatsen zijn en gebaseerd zijn op functie- en sociale menging; dat de oevers van het IJ groen en open blijven met veel ruimte voor de rafelranden van creativiteit, kunst en cultuur. Dat iedereen de mogelijkheid heeft om zich veilig te voelen en een bestaan met een goed genoeg welzijn kan opbouwen, waarbij de zwakken en zieken een minimum bestaansniveau gegarandeerd krijgen en de sterken en gefortuneerden meer bijdragen aan het geluk van anderen. 

Afbeelding credits

Header afbeelding: Richard Niessen vaag.jpg