Ton is bewoner van West hij is Sociaal Geograaf en heeft meerdere boeken over de geschiedenis van Amsterdamse woonbuurten geschreven. Hij is ook verbonden aan Museum het Schip.
Hij heeft veel kennis van de Amsterdamse architectuur en de sociaal geografische geschiedenis van de Amsterdamse wijken. Ton bekijkt de verandering van de stad door deze crisis door een sociaal geografische bril met daarin oog voor het verleden, maar ook de kansen voor de toekomst.
De rust in de stad valt Ton op. Ton is zelf vanuit de boerderij naar de stad verhuisd, juist om de aantrekkingskracht van de stad en de drukte. En de daarmee gepaard gaande anonimiteit. Hij mist nu wel het stadse, levendige, de drukte, reuring, toeristen. Ton hoort nu juist vaak het geluid dat het na Corona niet meer zo druk moet worden. Maar hij mist het juist. Anonimiteit is ook prettig. Zijn devies is: Maak van de stad geen dorp. Wel is het belangrijk om een verbond in een buurt te creëren wat als opvang kan dienen bij problemen.
Toekomst
De toekomst is dat de stad drukker zal worden. Er is behoefte aan gecombineerd bouwen. Hij ziet NS rangeerterrein uit zijn raam van het Schip. Hoe mooi zou het zijn om treinen onder de grond te laten rijden en het rangeerterrein dan te bebouwen. Of denk eens aan het verplaatsen van een boom, die hoeft niet altijd in een park te staan. Je kunt een boom ook op het dak plaatsen. Er is behoefte om anders te gaan bouwen, bijvoorbeeld met groen aan de gevel. Woningen zijn nodig, maar verduurzamen is ook belangrijk. Middels de Architectuurprijsvraag kun je nieuwe architecten aan de slag laten gaan. En hoe kom je dan tot ideeën?
Eerst terug naar de utopie, vullen met dromen en mogelijkheden, en dan pas uitwerken naar iets wat je realiseert. Denken in mogelijkheden, buitenruimtes zijn nodig, maar dat hoeven geen parken te zijn. Kan ook in de combinatie van bouwen en groen. Waar hoogbouw kan, investeren in duurzaam bouwen, ook voor ondernemers (Westelijk Havengebied).
Nu het zo rustig is, klagen mensen meer over geluidsoverlast. Maar volgens Ton is het maar een subjectieve beleving. We praten elkaar nu aan dat Amsterdam weer een dorp moet worden. Amsterdam is een wereldstad, maar kan wel een duurzame wereldstad worden. Toeristen hoeven niet weg te blijven, maar moeten integreren in het stadse leven, bijvoorbeeld door ze onder te brengen in een hotel waar je als Amsterdammer ook kunt eten. In de stad horen nu eenmaal toeristen.
We moeten ervoor zorgen dat blijvend gestimuleerd wordt dat er creatieve ideeën worden ontwikkeld. Een stap verder denken nu, zonnepanelen zijn al gewoon geworden. Nu is het tijd voor nieuwe concepten. Innovatiever, meer fantaseren over de stad wat er kan en het dan gaan uitwerken.
Leeftijd gesprekspartner: 66
Eigen leeftijd:
Stadsdeel: West