Onthullen van geschiedenissen in hedendaagse culturele instellingen

Van fictie naar kennis

Europese instellingen bestendigen een eendimensionaal begrip van geschiedenis, wetenschap en maatschappij, terwijl subverhalen onzichtbaar blijven en tot zwijgen worden gebracht. Gebaseerd op het leven van de Ghanese filosoof Anton Wilhelm Amo, die leefde en werkte als een verlichtingsdenker in het Duitsland van de achttiende eeuw, en die verwaarloosd is in de Duitse filosofische traditie, traceert dit artikel hoe musea en andere culturele organisaties institutionele macht blijven uitoefenen door dominante verhalen en vormen van kennis te reproduceren. Het voorbeeld van Amo onderstreept op opmerkelijke wijze hoe geschiedenis een constructie is van de machthebbers. Het integreren van antiracistische praktijken in musea en andere culturele instellingen vereist een diepgaande analyse van de institutionele geschiedenis en de gevolgen daarvan vandaag de dag. Dit artikel baseert zich op theorieën van onder andere Walter D. Mignolo, Boaventura de Sousa Santos en Michel-Rolph Trouillot om de bestaande racistische dynamieken en discriminerende structuren bloot te leggen, die blijven voortbestaan door racisme slechts oppervlakkig te behandelen als een thematisch aandachtspunt in plaats van een uitgangspunt voor het opbouwen van een eerlijke en gelijke samenleving voor iedereen.